Ervaringen van een 'witte pet' bij Vion (deel 2)

Deel 2 van Willem's verhaal over het werken bij Vion in Groenlo. Sinds 2016 worden in Groenlo varkens van biologisch gecertificeerde boeren geslacht. In de tijd dat Willem er werkte was dit nog een 'regulier' slachthuis, gespecialiseerd in de slacht van zeugen.

Willem: "Ik heb moeten uitbenen. Dan moet je de botten van het vlees van het voor- of achterbeen halen of van de ribben. De botten moesten eruit en het vlees moest overblijven. Ook moest ik huiden van buikspek afhalen. Als de huid eraf was werd er van het buikspek speklappen gemaakt."

"Ik moest ook wangvlees verwerken waar abcessen inzaten. Dat vlees moest ik met een mes eerst links en dan rechts doorsnijden tot de abcessen eruit knalden. Dat moest ik dan in een gele bak gooien, maar het wangvlees waar die abcessen uitkwamen ging gewoon met de rest door de productie heen. Dat stonk verschrikkelijk. Het waren echt geen gezonde varkens die daar geslacht werden."

"Varkens zijn sowieso beesten die worden vetgemest in de stal voor de massaconsumptie. Mensen weten niet hoe luguber het er aan toe gaat. Bij Vion is het massaproductie die zo snel gaat omdat er zoveel winkels bevoorraad moeten worden."

Het slachtpersoneel houdt het ook niet bij, constateren NVWA-dierenartsen in een artikel in De Groene. "Gekkenwerk, hoe zij buffelen." Waarbij ze soms amper weten wat ze doen. "Dan prikken ze per ongeluk abcessen en darmen open, waardoor een infectie zich kan verspreiden", zegt een keurder. "Ze worden overal vandaan gehaald en krijgen geen goede opleiding."

"De lopende banden gaan te snel", stellen ze allemaal, los van elkaar. "We zouden echt meer tijd moeten hebben: met dit tempo zien we soms niet goed of een dier ziek is, of er resten van mest, gal of andere vieze plekken op zitten, waardoor ziektekiemen zich kunnen verspreiden", zegt een keurder.

Willem vervolgt: "Ik heb gelukkig nooit op de afdeling waar geslacht wordt gewerkt, een vriend van mij wel. Hij werkte daar als schoonmaker en hij vertelde mij dat hij gezien had dat een levend varken in paniek in het bloedbad (daar wordt het bloed opgevangen als het varken onthoofd is) was gesprongen. Het varken hebben ze gewoon laten verdrinken, ze haalden hem er niet uit. Het zijn wel vreemde mensen die daar werken. Het gaat er echt luguber aan toe."

"Ik heb afgelopen zomer mijn tentje achter Vion neergezet. 's Nachts dacht dat ik mensen hoorde krijsen, meer het gegil van vrouwen, maar dat bleken dus de varkens te zijn die geslacht moesten worden. Die varkens werden gedreven naar een band en dan met stroomstootwapens bewerkt als het niet snel genoeg ging. Het kan ook zijn dat dat gegil kwam van een varken dat niet goed genoeg verdoofd werd toen hij in de pin hing waar de keel werd doorgesneden. Dat gegil dat zou niet moeten mogen. Een beest moet compleet rustig zijn. Als een beest over zijn toeren is mogen ze hem eigenlijk niet slachten. Maar dat doen ze daar wel. Ze zeggen dat ze zich aan de regels houden, maar dat doen ze helemaal niet. Ze breken de regels."

"Ik heb weleens meegemaakt dat iemand van het slachthuis bij een collega in de tuin een Abraham had gezet met een varkenskop. Het was volgens mij bij een slachter die daar zoveel jaar werkte. Dat moet toch traumatiserend zijn voor de kinderen die dat zien! Mensen denken ook gewoon niet meer na! Ze zien niet meer wat ze doen en dat dat een levend wezen is geweest. Als ik daar de baas was had ik die gast meteen ontslagen. Het lijkt voor hen allemaal normaal."

Dit is het laatste deel van het verhaal van Willem (gefingeerde naam). Lees deel 1 hier. Werk(te) je bij Vion en wil je ook je verhaal kwijt? Dit kan door ons te bellen of mailen (zie contact).

De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Wohtek Hubar, tijdens een Save bij Vion Boxtel.