Ervaringen van een 'witte pet' bij Vion

Het volgende verhaal is ons verteld door Willem (32 jaar). Willem heeft 12 jaar geleden bij Vion in Groenlo gewerkt, in totaal voor anderhalf jaar in verschillende periodes en in verschillende functies op de afdeling waar het vlees verwerkt wordt. Hij wil zijn verhaal delen, omdat het, in zijn woorden: "structureel een zooitje is" bij Vion. Het werk heeft veel impact op hem gehad.

"Naar mijn idee is er echt nog niets veranderd in die tijd. De machines zijn niet veranderd en de varkens gillen nog steeds. Het werk aan de band was hectisch, was je een minuut te laat dan was het al foute boel. Ze pesten ook echt. Dan zetten ze de band weer langzaam en dan opeens heel snel zodat alles ervan afvalt. Als je er wat van zei werd je ontslagen.

De productiemedewerkers zijn de witte petten. De gele petten gaan over de witte petten. Dan heb je de groene petten dat zijn de leidinggevenden. De rode petten zijn de EHBO en de blauwe petten zijn de monteurs en technici. Alles is op kleur van de petten ingedeeld en de witte petten staan onder aan de ladder. Dan wordt je ingezet als een robot.

Ik heb daar altijd als ‘witte pet’ gewerkt, ben leerling slager geweest, heb bij de retail gewerkt op de shoarmalijn, bij de inpak en op de wasserette. Ik heb alles wat je kon doen als ‘witte pet’ doorlopen. Ik vond de gehaktafdeling wel oké, daar werkte je van zes uur in de ochtend tot 12 uur. Vervelend was dat de leidinggevende vaak om 12 uur naar huis ging en ik moest dan ergens bij een lopende band werken en daar had ik geen zin in. Alleen omdat ik een ‘witte pet’ was mocht ik niet naar huis, maar moest elders aan de band staan en dat ging dan tot 5 uur, en soms tot 6 uur door. Ik heb daar wel wat van gezegd, maar je moet daar werken en werken en werken. Het draait daar allemaal om geld, niet om mensen. De leidinggevenden zijn onvriendelijk en Vion is dieronvriendelijk.

Als ‘witte pet’ sta je onderaan, je bent een soort machine. Het is eigenlijk gewoon slavenarbeid. Je hebt niets te zeggen je moet meedoen met het verderfelijke vertier. Zo niet, dan kon je gaan.

Het is daar een gesloten gemeenschap, ik weet niet zeker of er iemand anders ook zo'n getuigenis wil of kan afleggen. Ik doe dit ook niet voor niets anoniem. Er werken veel uit Oost-Europa als witte pet. Er is dus ook weinig communicatie want ze spreken geen Engels.

Nadat ik bij Vion weggegaan was heb ik nog wel op enkele bedrijven gewerkt. Daarna heb ik vastgezeten en kwam vervolgens in de uitkering terecht. Ik ben een beetje in deze ellende blijven hangen. Ik heb nu geen geld en ben dakloos."

Dit is deel 1 van Willem's verhaal. Binnenkort publiceren we deel 2.

De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Wohtek Hubar, tijdens een Save bij Vion Boxtel.