Afgelopen vrijdag werd het rapport van commissie Roemer over arbeidsmigranten gepresenteerd: "Geen tweederangsburgers: aanbevelingen om misstanden bij arbeidsmigranten in Nederland tegen te gaan".  

In het rapport worden werkgevers ingedeeld in drie groepen: 1. de voorbeeldbedrijven, die eerlijk en veilig werk bieden en zorgen voor goede huisvesting, 2. degenen die de randjes van de wet opzoeken en regelgeving deels gebruiken als verdienmodel, en 3. degenen die bewust misbruik maken van de kwetsbare positie van arbeidsmigranten.

Wij menen dat Vion in hun keuze voor malafide uitzendbureaus zoals het Luxemburgse Mahevia, sowieso de randjes opzoekt en eigenlijk gewoon valt onder de derde variant: bewuste uitbuiting.

De manier waarop Vion arbeiders uitbuit is grotendeels wetmatig (maar niet rechtvaardig). Er mag namelijk heel erg veel onder de huidige wetgeving, zoals ondermaatse huisvesting, koppeling van werk en wonen, jarenlang van baan naar baan hoppen voor een minimumloon. Ook is het nog steeds toegestaan om werknemers 300 euro te laten betalen voor een krotwoning (als het maar maximaal 25% is van het loon).

Maar het verhaal van Alex laat zien dat er ook sprake is van bewuste uitbuiting en illegale praktijken. Alex werd ontslagen na een bedrijfsongeval, dat mag gewoon niet. Het belachelijke lage loon van Alex werd ook nog eens schandelijk laat uitbetaald en pas nadat wij zijn gaan bellen.

Loonstrookje waar van 143 euro nog maar 58 euro overblijft

Alex heeft ook nooit een contract of zorgpas gekregen. En dit verhaal is natuurlijk geen uitzondering.

Het bedrijf wat Alex contracteerde, Mahevia heeft alle kenmerken van een malafide uitzendbureau. Het staat geregistreerd in belastingparadijs Luxemburg en is onbereikbaar voor vragen. Het vreemde is dat Mahevia wel het SNA keurmerk heeft gekregen. Niets voor niets dus dat vakbonden zich van dit keurmerk af hebben gekeerd.

Ook geeft het te denken dat Vion zo'n 80% van de werknemers alleen maar een flexcontract geeft, terwijl het slachten van varkens helemaal niet zulke pieken en dalen kent. Het is dus typische een voorbeeld van "uitzendwerk als standaardmodel voor laag- of ongeschoold werk": uitbuiting dus, winst boven alles.

Worden de voorstellen van Roemer aangenomen dan krijgen bedrijven die gebruik maken van niet-gecertificeerde uitzendbureaus een bestuurlijke boete. Wij vinden dat Vion deze boete, 8.000 euro per uitzendkracht, alvast mag betalen.