Gisteren verscheen een schokkend bericht in het Brabants Dagblad (BD). Daarin werd beschreven en getoond middels een video hoe een manager van uitzendbureau Reyhan een Roemeense arbeidsmigrant die bij dat uitzendbureau in dienst is, in elkaar slaat en schopt. Zeer waarschijnlijk werkte de man voor Vion.
De mishandeling vond plaats in een chalet van het uitzendbureau op resort De Molenheide in Schijndel, aldus het BD. Verder weten we het volgende: De meppende manager was een zoon van de eigenaar van het uitzendbureau. De eigenaar heeft de manager ontslagen: “Wat er ook aan het vooraf is gegaan, ik kan niet accepteren dat mijn zoon dit heeft gedaan.” Maar hij noemt het ook “een privékwestie”. Dat de manager meteen kon vertrekken, is wel het allerminste. Intussen is vakbond FNV de zaak aan het onderzoeken, is er melding gedaan bij de SZW, wat vroeger de Arbeidsinspectie was, en wordt ook de politie ingeschakeld.
Er zijn een paar raadselachtige zaken aan de geschiedenis. Allereerst: de mishandelde Roemeen werkte voor dat enge uitzendbureau Reyhan, dat al eerder in het nieuws is geweest vanwege mishandeling en intimidatie van werknemers. Ook bleek dat Reyhan in een woning die het uitzendbureau voor arbeiders had geregeld, 22 bedden verhuurde. Waarom werkte Vion überhaupt al die tijd nog met dit uitzendbureau?
Verbijsterend genoeg blijkt de mishandelde man nog steeds bij Reyhan in dienst te zijn. Onder wat voor druk staat deze man? Wat weerhoudt hem om meteen te vertrekken naar veiliger oorden? De mishandelde man wil zelf niet praten, net zo min als andere Roemenen in het complex waar de mishandelde arbeider woonde. Angst en intimidatie doen hun werk vakbekwaam.
FNV-er John Klijn zegt niet voor niets: “Echt verbaasd ben ik niet, maar dit krijg je zelden op beeld. Meestal moeten we het met verhalen doen, die door betrokkenen dan snel worden ontkend. Iedereen is bang, waardoor je ook nooit getuigen hebt.” Nu dus wel, want via de video zijn we allemaal getuige.
Vragen zijn er ook voor de al niet minder giftige vleesbedrijven waaraan Reyhan uitzendkrachten levert. De wantoestanden bij uitzendbureau’s zijn immers tegelijk ook wantoestanden bij de bedrijven waaraan uitzendbureau’s personeel leveren, waaronder dus Vion. Slachtbedrijf Vion maakte meteen bekend dat ze hun betrekkingen met Reyhan stop zetten. “Feit voor ons is dat we dit niet toestaan. Dit past niet bij onze bedrijfsvoering.”
Opening van zaken graag! Was de Roemeen inderdaad aan het werk bij Vion? Bij welke vestiging? En als we toch vragen aan het stellen zijn: hoe selecteert Vion eigenlijk de uitzendbureaus waarvan ze haar arbeidskrachten betrekt? Zijn er criteria? Nu lezen we over een mishandeling van een arbeidsmigrant. In juli was er het ontslag op staande voet van Alex, ook een Roemeense arbeidsmigrant, nadat die op het werk zelf gewond was geraakt. Dat liep weer via een ander uitzendbureau, namelijk Mahevia, dat het ook nog presteerde om niet te betalen voor de ene dag die Alex had gewerkt. Dat is, na druk vanuit Sluit VION!, alsnog geregeld. Maar dat was bepaald niet de verdienste van Mahevia.
Zijn er ook nog uitzendbureaus die arbeidsmigranten niet in hokken stoppen, mishandelen, onrechtmatig ontslaan en dan nog niet uitbetalen ook? Zo ja, welke? En waarom gaat Vion daar niet mee in zee? Zo nee: is het dan niet de hoogste tijd om aan de hele uitzendconstructie radicaal een eind te maken? Als Vion personeel nodig heeft voor haar gevaarlijke, smerige en kwalijke werk, laat ze dan zelf de verantwoordelijkheid nemen en rechtstreeks zaken doen met de mensen die dat werk doen door ze rechtstreeks in dienst te nemen. In Duitsland heeft Vion haar personeel rechtstreeks in dienst en is aan de hele flexwerk-constructie een einde gemaakt. Waarom kan dat in Nederland niet?
Intussen is het zaak om deze zaak onder de aandacht te houden. Reyhan kan niet zomaar wegkomen met het snel ontslaan van een manager en doen alsof daarmee de kous af is. Vion kan niet zomaar wegkomen met het stopzetten van haar relatie met Reyhan. Arbeidsmigranten hebben, net als iedereen, recht op een veilige werkplek en behoorlijke arbeidsvoorwaarden. Arbeidsmigranten hebben ook, net als iedereen, recht op fatsoenlijke woonruimte. Arbeidsmigranten die slachtoffer zijn van de beroerde werkomstandigheden, arbeidsvoorwaarden en woonsituatie waar hun positie als uitzendkracht alle ruimte aan geeft, dienen te weten dat ze niet alleen staan.